System obliczeniowy Autodesk Robot Structural Analysis jest wyposażony w szereg mechanizmów pozwalających na kontrolę poprawności wprowadzanego modelu oraz kontrolę samego procesu obliczeniowego. Podstawowym narzędziem, które do tego służy jest proces Weryfikacji. Użytkownik po wejściu do opcji Narzędzia > Preferencje Zadania > Analiza Konstrukcji ma możliwość włączenia (bądź wyłączenia) algorytmu weryfikacji modelu. Proces weryfikacji prowadzony jest jeszcze przed rozpoczęciem obliczeń i po jego zakończeniu użytkownik ma możliwość skorygowania takich problemów, jak np.:
- występowanie nieprawidłowej / niespójnej siatki
- brak podpór
- nakładanie się elementów
- błędnie zdefiniowanych obciążeń
Nieprawidłowo zdefiniowane obiekty są w modelu podświetlane po kliknięciu w odpowiedni komunikat pojawiający się w oknie podsumowującym proces weryfikacji.
Drugi etap kontroli modelu odbywa się na poziomie algorytmu obliczeniowego, ale również przed rozpoczęciem obliczeń konstrukcji. Solver obliczeniowy dostarcza informacji o błędach związanych z matematycznym zapisem informacji o konstrukcji. Na tym etapie użytkownik najczęściej informowany jest o istnieniu odseparowanych obiektach, bądź odseparowanych węzłach w swoim modelu. Informacja ta również pozwala na skorygowanie geometrii obiektu przed wykonaniem obliczeń.
Trzeci etap analizy poprawności konstrukcji odbywa się już na etapie obliczeń. W trakcie obliczeń najczęściej pojawiają się informacje o niestabilnościach 1, 2 i 3 rodzaju, różnego rodzaju błędach wykonania (lista tych błędów jest dostępna w pomocy do programu) oraz elementach przenicowanych. Wszystkie problemy zgłaszane na tym trzecim etapie weryfikacji konstrukcji są dość uciążliwe do skorygowania, szczególnie dla dużych złożonych konstrukcji. Zanim taki komunikat zostanie zgłoszony program musi przejść przez cały proces przygotowania modelu, weryfikacji i często wykonać część obliczeń. W przypadku złożonych modeli, od rozpoczęcia obliczeń do uzyskania takiego komunikatu upływa dość dużo czasu. Jeśli jeszcze dołożymy do tego fakt, że modyfikacja modelu odbywa się zwykle w sposób iteracyjny można wyobrazić sobie jak uciążliwy może to być proces.
Wśród wszystkich błędów zgłaszanych na tym trzecim etapie weryfikacji, błąd „elementu przenicowanego” bywa dla użytkownika szczególnie irytujący. Jest on zgłaszany przez program po znalezieniu pierwszego nieprawidłowego elementu w modelu. Pojawia się wtedy komunikat z podaniem numeru elementu i następuje przerwanie obliczeń. Ponieważ obliczenia są przerywane na pierwszym przenicowanym elemencie, nigdy nie wiemy ile takich elementów jest w modelu. Usuwanie pojedynczych elementów przenicowanych jeden po drugim, wykrywanych kolejno w każdym przebiegu obliczeniowym jest bardzo czasochłonne, a czasami nawet niemożliwe, jeśli przenicowanych elementów jest więcej niż kilka.
Najlepiej byłoby zaznaczyć wszystkie takie elementy przenicowane przy pomocy odpowiedniej komendy, aby zorientować się ile ich jest, ale przede wszystkim tak posiatkować konstrukcję aby zostały one usunięte.
Kliknij tutaj, żeby przeczytać pełną wersję artykułu.
Jeśli chcesz rozszerzyć swoje kompetencje z zakresu projektowania w Robocie, sprawdź terminy naszych szkoleń, klikając tutaj.